To jest wlasnie to

Ostatni dzien listopada. Panci nigdy nie jest zimno, to i mnie jej slowa rozgrzewaja. Poranne spacerki niektorych ochladzaja do bialosci, a my z pancia zimy sie nie boimy. Codziennie pokonujemy inne trasy spacerowe, a w moim miescie jest ich na peczki. Dzisiaj po poludniu wybralismy sie do Parku Chopina. Znam go jak wlasna kieszen i tylko czekam na lato, gdy bede sie mogl popluskac w wodzie jego basenu z fontanna. Chopin przywital mnie z niedowierzaniem. "Przyjechales do mnie? Ale fajno! Zostan tu, bo za toba tesknilem". Pewno, ze zostane - odpowiedzialem. Obiecalem, ze bede go codziennie odwiedzac, bo przeciez mieszkam bardzo blisko jego parku. Pancia, jak zawsze, pstrykala aparatem, dokumentujac moja radosc, bo jak tu sie nie radowac, gdy wokol kazdy krzaczek, kazde drzewo i latarnia pachna tak znajomo :)

Rano, gdy nie ma duzego ruchu na ulicach, biegam bez smyczy.

  

Mozna mi zaufac, nie jestem przeciez szczeniakiem.

Park Chopina za parkanem.

Te zapachy pamietam.

Z daleka widze innego pieska, ale zachowuje spokoj. Juz od dawna tak mam.

Moge ewentualnie go przywitac; co mi tam.

Skwer przy katedrze Piotra i Pawla tez ma swoje poznojesienne uroki.

Pomalenku w strone domu.