Drugi miesiąc w roku
lubi mrozem, lodem władać,
gdyż zimę ma na oku,
by twardo i pewnie panować...
Ciągle się przebiera,
aby przypodobać się jej;
zimno, lub ciepło zsyła,
by trafić w humor pani swej...
Zna przestępne dni,
kując lód, malując na szkle
i co cztery lata się pyszni
albowiem, to jego zadanie...
Przykrywa milczeniem
na powitanie i pożegnanie
śnieżnobiałym pyłem,
by na ferie mknęły sanie...
/Aleksandra Baltissen/
